یکی دیگر از شاعران نامدار ایرانی که زیبایی شعرهایش زبانزد خاص و عام است فریدون مشیری است. او در سال ۱۳۰۵ در تهران به دنیا آمد، خانواده‌ای او از طایفه قاجار بودند و او دبیرستان را در دارلفنون گذراند. او سال آخر دبیرستان را در ادیب گذراند و سپس در اداره پست و تلگراف مشغول به کار شد. او در همان دوران به روزنامه‌نگاری هم روی آورد و در مجلات کارهای مختلفی می‌کرد. او مدتی در دانشگاه تهران به تحصیل ادبیات پرداخت؛ اما هرگز نتوانست درسش را تمام کند و لیسانس بگیرد.
او تا سال ۵۷ کارمند اداره پست و تلگراف باقی ماند؛ اما فعالیت ادبی خود را در این سال‌ها گسترش داد. اولین مجموعه شعر او با نام تشنه طوفان در سال ۱۳۳۳ منتشر شد و کم‌کم او به‌عنوان یک شاعر شناخته شد. مشیری بعدها در آلمان و آمریکا و سوئد هم شعرخوانی کرد و نقش مؤثری در معرفی شعر ایرانی به دنیا داشت. شعر کوچه یکی از معروف‌ترین شعرهای اوست که به ادبیات مردم کوچه و بازار هم راه یافته است. از او دفتر شعرهای متعددی مانند گناه دریا، ابر و کوچه، از دریچه ماه و … به‌جامانده است.
آخر ای دوست نخواهی پرسید
که دل از دوری رویت چه کشید
سوخت در آتش و خاکستر شد
وعده های تو به دادش نرسید
داغ ماتم شد و بر سینه نشست
اشک حسرت شد و بر خاک چکید
آن همه عهد فراموشت شد
چشم من روشن روی تو سپید
جان به لب آمده در ظلمت غم
کی به دادم رسی ای صبح امید
آخر این عشق مرا خواهد کشت
عاقبت داغ مرا خواهی دید
دل پر درد فریدون مشکن
که خدا بر تو نخواهد بخشید